Od dawna uważałam, że kino azjatyckie to klasa sama w sobie. Kino amerykańskiej, choćby nie wiem co nigdy nie dorówna azjatyckiemu. Film magiczny ze względu na... fabułę, tak właśnie na fabułę. Banalna historia której filmowym opisem nie zajęłaby się żadna amerykańska wytwórnia i dlatego wielki ukłon w stronę reżysera Pustego domu, gdyż my zwykli ludzie lubimy filmy takie jak te, niby tak prosta fabuła, niczym nie różniąca się ale właśnie w tym tkwi szkopuł. Amerykańska produkcja potrzebuje efekciarskich "efektów", kupę kasy i mnóstwa aktorów z górnej półki. A tu proszę mamy prostą ale tak prostą że aż niebanalną historię która nie potrzebuje dodatkowego okraszania efektami! Daje głowę ściąć że ameryka byłaby bezradna gdyby musiała ten film stworzyć. Nie oddałaby tego klimatu. Wspaniałą gra aktorska! I coś czego nigdy nie widziałam: praktycznie brak dialogów!Film daje nam wiele punktów odniesienia więc możemy go interpretować jak chcemy. A na sam koniec smaczek: Końcówka filmu i wspaniałe motto! Cóż tu dużo prawić: Prosty film mówiący o tym co najważniejsze przekazany w wspaniałej formie! Arcydzieło Kochani arcydzieło.